Geçmişe Özlem

Fotoğraf albümlerimizi kurcaladığımızda geçmiş hep bugünden daha lezzetli gelir. Çünkü o fotoğraflardaki hâlimiz, bugünden habersizdir. Bu yüzden eşyalar biriktirerek, anılar saklayarak hep geçmişe tutunuruz. Geçmişte kendimizi, belki artık hayatta olmayan sevdiklerimizi ve çocukluğumuzu buluruz. Çocukluğun en kötü yanı, siz hiç fark etmeden bitiyor olmasıdır. Fakat biten her şey yok olmuş sayılmaz. Zihnimizde ve gönlümüzde yer açtığımız her anı, yol arkadaşımız olup bizimle gelir.

     Şair ne demiş: ''Gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk, hiçbir yere gitmiyor.'' Peki bizim çocukluğumuz nereye saklandı? Annemizin hazırladığı salçalı ekmeğin tadı hâlâ damağımızda. Sabahları yataktan fırlayıp izlediğimiz çizgi filmler ilk günkü gibi taze. Aşırı buz mavisi kot pantolonumuzu giyip dans edişlerimiz geçmişin en tatlı anıları. Rengarenk eşofmanlarımızla sokakta koştururken bizi eve döndüren şey akşam ezanı değil miydi? Herkesin en az bir kez çocukluğuna dönmeye ihtiyacı var...

     90'lar ve öncesinde çocuk olmak fazla mı eğlenceliydi ne? Sokağın tozunu dumanını yutan çocuklar, bugün ekranlara gömülenlere çok üzülüyor. Çünkü oyunda kan ter içinde kalıp eve koşunca içtiğimiz bir bardak su, cennet gibi bir histi. Soluksuz kaldığımız mahalle maçı, ellerimizi tebeşir tozu içinde bırakan sek sek, seslerle yolunu çizen körebe, anneleri pantolon dikmeye mahkum eden uzun eşek, yakar top ve daha niceleri... Her çocuğun bir sokağa ve her yetişkinin de çocukluğunu hatırlamaya ihtiyacı vardır.
     Bir zaman makinesi icat edilse geçmişe mi gitmek isterdiniz yoksa geleceğe mi? Geçmişe gitmek isteyen herkes, biryapraknostalji.com heyecanıyla tatlı anılarına ulaşıyor. Siz ve sevdikleriniz için en değerli armağan, geçmişin büyülü anlarından kopup gelen bir parçadır. Bu bazen bir takvim yaprağı, bazen eski bir kol saati, bazen de sihirli bir masaldır. Gideceğiniz yol hiç fark etmez, önemli olan geleceğe ilerlerken geçmişi cebinizde taşımaktır...